Anna Ivonina

Carry on

11 min. 6 sec., 2022 

The film was created as part of the "Ether" project by the School of Young Artists, the PRO ARTE Foundation, in 2022. The film tells the stories of girls who left their homes in 2022 and invites viewers to explore what is kept in their luggage. "Carry On" provokes an examination into the concept of home. Is one's home based on belongings, people, networks? Is it the specific place where you were born, raised, lived, or the place where you are now? After leaving Russia in 2022, the artist focused on exploring the theme of home.

Աննա Իվոնինա

«Շարունակել»

11 ր., 6 վրկ., 2022

​

Ֆիլմը ստեղծվել է 2022 թվականին «Եթեր» նախագծի շրջանակներում Երիտասարդ արվեստագետների դպրոցի՝ PRO ARTE հիմնադրամի կողմից: Այն պատմում է աղջիկների մասին, ովքեր լքել են իրենց տները 2022 թվականին, և հրավիրում է դիտողներին ուսումնասիրել, թե ինչ է պահվում նրանց ուղեբեռների մեջ։ «Շարունակել»-ը զննում է «տուն» հասկացությունը: Արդյո՞ք տունը հիմնված է իրերի, մարդկանց, ցանցերի վրա: Արդյո՞ք դա այն կոնկրետ վայրն է, որտեղ դուք ծնվել, մեծացել, ապրել եք, թե՞ այն վայրն է, որտեղ այժմ գտնվում եք: 2022 թվականին Ռուսաստանից հեռանալուց հետո արվեստագետը կենտրոնացել է տան թեման ուսումնասիրելու վրա։

Nadezhda Bey

To-Do list

2 min. 35 sec., 2021

Sound: Vasya Filatova

In the ‘To-do list’ project, Nadezhda experiments with the “VR space as an art object” format. This is a variation on installation, created entirely in digital form and therefore allows the viewer to exist in it differently than in the physical world. What people experience in a physical space is a mental construct. And the digital space in this context is a continuation of the mental space. What, can the environment of their thoughts and experience — turned into a virtual place — tell us about the experience of another? Is it possible to find a way to communicate with another in the space of one’s perception of reality?

The project mixes the physical with the mental and sensory experience, creating a tangled digital architecture that the viewer can immerse themselves in with VR equipment and try to step into the artist's shoes, in her experience. 

​

Նադեժդա Բեյ

«Անելիքների ցանկ»

2 ր., 35 վրկ., 2021

​

Ձայն՝ Վասյա Ֆիլատովա

​

«Անելիքների ցանկ» նախագծում Նադեժդան փորձարկում է «VR (վիրտուալ իրականություն) տարածքը՝ որպես արվեստի օբյեկտ» ձևաչափը։ Սա ամբողջությամբ թվային միջավայրում ստեղծված ինստալացիայի տարբերակ է, որը հետևաբար թույլ է տալիս դիտողին դրա մեջ լինել այլ կերպ, քան ֆիզիկական աշխարհում: Այն, ինչ մարդիկ զգում են ֆիզիկական տարածքում, մտավոր կառուցվածք է, իսկ թվային տարածությունն այս համատեքստում մտավոր տարածության շարունակությունն է։ Ի՞նչ կարող է մեզ պատմել ուրիշի փորձի մասին մտքերի և փորձի միջավայրը, որը վերածվել է վիրտուալ տարածքի: Հնարավո՞ր է արդյոք գտնել ուրիշի հետ հաղորդակցվելու միջոց իրականության ընկալման տարածության մեջ:

Նախագիծը միախառնում է ֆիզիկականը մտավոր և զգայական փորձի հետ՝ ստեղծելով խճճված թվային ճարտարապետություն, որի մեջ դիտողը VR սարքավորումներով կարող է ընկղմվել  և փորձել մտնել արվեստագետի փորձառության մեջ։

​

Marisa Benito

They're all dead (Todos están muertos)

6 min. 23 sec., 2023

The project aims to focus attention on the physical photographic medium versus the immaterial digital medium. It is about how the relationship with images has transformed since losing materiality and becoming volatile, perishable, and overabundant. Photography has become a means of communication; outdated, disposable, millions are generated every day, and we are drowning in an ocean of images. 

The use of animation and video post-production allows the artist to elaborate a discourse in space-time, to bring the photographs back to the present at a specific moment and duration. The aesthetic discourse revolves around the physical aspect of the support and its organic nature, which is why metaphors and visual and poetic games are articulated about the effects of the passage of time on matter and its degradation, disappearance or transformation.

​

Մարիսա Բենիտո

«Նրանք բոլորը մեռած են (Todos están muertos)»

6 ր., 23 վրկ., 2023

Նախագիծը նպատակ ունի ուշադրությունը կենտրոնացնել ֆիզիկական լուսանկարչական միջավայրի վրա՝ հակադրվելով ոչ նյութական, թվային միջավայրին: Խոսքն այն մասին է, թե ինչպես է փոխվել պատկերների հետ փոխհարաբերությունն այն պահից հետո, երբ դրանք կորցրին իրենց նյութականությունը և դարձան անէացող ու չափազանց շատ: Լուսանկարչությունը դարձել է հաղորդակցման միջոց. հնացած, մեկանգամյա օգտագործման միլիոնավոր պատկերներ են ստեղծվում ամեն օր, և մենք խեղդվում ենք դրանց օվկիանոսում: 

Անիմացիայի և վիդեո հետ-արտադրության օգտագործումը թույլ է տալիս արվեստագետին տարածություն-ժամանակում դիսկուրս մշակել և լուսանկարները հետ բերել ներկա՝ որոշակի պահի և տևողության մեջ: Գեղագիտական դիսկուրսը պտտվում է հենարանի ֆիզիկական կողմի և նրա օրգանական բնույթի շուրջ, այդ իսկ պատճառով փոխաբերություններն ու տեսողական ու բանաստեղծական խաղերը ձևակերպվում են նյութի վրա ժամանակի ազդեցության և դրա դեգրադացիայի, անհետացման կամ փոխակերպման շուրջ: 

Maria Kuptsova

Science Art project

3 min. 54 sec., 2023

ARBOR is a cyborganic living entity grown through bio-artificial means using technology. It is a regenerative system in which the entire organism is alive, and the concept of life encompasses both biological and technological forms. The project offers an approach to extracting the intelligence of organic wood structures and reimagining their life cycle as a bio-artificial system that is alive in a cybernetic sense.

The project proposes a method of capturing the diverse properties possessed by a living tree using machine learning algorithms to embed its logic into a digital form. This method enables the creation of hybrid materiality that contains biological intelligence within a digital structure.

​

Մարիա Կուպցովա

Գիտական արվեստային նախագիծ

3 ր., 54 վրկ., 2023

ARBOR-ը կիբօրգանական կենդանի էակ է, որն աճեցվում է բիո-արհեստական միջոցների օգնությամբ՝ օգտագործելով տեխնոլոգիան: Դա վերականգնվող համակարգ է, որտեղ ողջ օրգանիզմը կենդանի է, և «կյանք» հասկացությունը ներառում է իր մեջ ինչպես կենսաբանական, այնպես էլ տեխնոլոգիական ձևեր: Ծրագիրն առաջարկում է օրգանական փայտի կառուցվածքների հետազոտման և դրանց կյանքի ցիկլը որպես բիո-արհեստական համակարգ վերաիմաստավորելու մոտեցում, որը կենդանի է կիբերնետիկ իմաստով: 

Նախագիծն առաջարկում է կենդանի ծառի տարբեր հատկությունները ներկայացնելու մեթոդ՝ օգտագործելով մեքենայական ուսուցման ալգորիթմներ՝ դրա տրամաբանությունը թվային ձևի մեջ ներդնելու համար: Այս մեթոդը հնարավորություն է տալիս ստեղծել հիբրիդային նյութականություն, որը պարունակում է կենսաբանական բանականություն՝ թվային կառուցվածքում:

Selena Isho

I peel off my fragile skin

3 min. 24 sec., 2021

The artist's menifesto is aimed at criticizing the dominant masculine structure of the world, patriarchal authority, and social inequality. In an attempt to rebuild her own female corporeality and gain social power, the heroine only finds herself facing her own fragility and vulnerability again. The video features a voice-over of the artist’s feminists letter, read by a Google voice assistant. This represents a delegation of the familiar act of speaking to someone else, as her own voice has never been heard before. Unintentional language deformation occurs, raising the question of who the language belongs to.

​

Սելենա Իշո

«Ես կլպում եմ իմ փխրուն մաշկը»

3 ր., 24 վրկ., 2021

Արվեստագետի մանիֆեստն ուղղված է քննադատելու աշխարհի գերիշխող առնական կառուցվածքը, հայրիշխանական հեղինակությունը և սոցիալական անհավասարությունը: Փորձելով վերակառուցել իր սեփական կանացի մարմնականությունը և ձեռք բերել սոցիալական ուժ՝ հերոսուհին կրկին առերեսվում է իր փխրունության և խոցելիության հետ: Տեսանյութում ներկայացված է արվեստագետի ֆեմինիստական նամակը, որը կարդում է Google-ի ձայնային օգնականը: Սա խոսելու բոլորիս ծանոթ արարքը ուրիշին պատվիրակելու գործողություն է, քանի որ իր սեփական ձայնը նախկինում երբեք չի լսվել: Տեղի է ունենում լեզվի ակամա դեֆորմացիա՝ առաջ բերելով այն հարցը, թե ում է պատկանում լեզուն։

​